Testirana hipoteza je da je jedan od ključnih migracionih ciljeva mnogih dugoročnih bh. migranata akumuliranje određenog nivoa finansijskog kapitala tokom migracije - koji je često kombinovan sa ostalim važnim vještinama i kontaktima. Kao direktni rezultat ovakvog štednog ponašanja od strane bh. migranata, znatna “zadržana štednja” se akumulira u gotovini, investicijama i bankarskim sistemima zemalja migracije.

Sve u svemu, iznos neto ušteđevina od strane bosanskih migracionih domaćinstava u inostranstvu ostaje značajan i iznosi EUR 8,508 u prosjeku na godišnjem nivou. Zbog velikog broja bh. domaćinstava u dugoročnoj migraciji (konzervativna procjena je između 480,000 -536,000), ukupno procijenjena “zadržana štednja” za 2009. iznosi EUR 4,660 miliona.

Sa razvojnog stanovišta, ovaj akumulirani kapital ima neprepoznati potencijal, naročito kada je kombinovan sa socijalnim i ljudskim kapitalom koji su migranti stekli i koji bi, eventualno, željeli investirati u realizaciju svojih planova i ideja. U zavisnosti od ključnih faktora koji su u vezi sa dinamikom cirkularnih migracionih namjera (bliske veze, mogući povratak itd.) i uz pretpostavku da postoje odgovrajući lokalni uslovi (ili mogu biti kreirani), migranti bi mogli odlučiti da transferišu zadržanu štednju, ili samo jedan njen dio, u nekom budućem vremenu.

Važan prioritet bilo koje uravnotežene razvojne politike jeste da mobilizuje vještine i “know-how” migranata/dijaspore - paralelno sa efektom finansijskih transfera. Bilo koja politika ili intervencija koja je dizajnirana da izazove veći angažman od strane migranata treba da se fokusira na njihove interese i ciljeve u participiranju u razvojnim inicijativama.